YaŞamak-ÖlÜm-DÜŞÜnmek

SeVaLCaN Di Feb 10, 2009 3:18 pm

YaŞamak-ÖlÜm-DÜŞÜnmek

Rasûlüllah (sav) buyuruyor ki:

''Her kul öldüğü hal üzere diriltilir.''

(Müslim, Cennet: 83) Bu hadisin daha geniş bir rivayetinde ise şöyle buyrulur: "Nasıl yaşarsanız öyle ölür, nasıl ölürseniz öyle dirilirsiniz."

Her gün her gün hiç düşünmeksizin tekrarlanan iyi veya kötü davranışlar, atılan adımlar, soluklanan nefesler manevî dünyamızı şekillendirirler. Her gün yapmakta olduğumuz üç beş sayılı iyiliklerimiz de ALLAH rızasını düşünerek, bu niyetle yaptığımız takdirde değerlidir. İslâmî çerçevede yaşanılan her ömür dakikası lehimize şehadet edebilecek, aksine günah ve haramlarla geçirilen her ömür dakikası da aleyhimize şehadet edecek, biri sevindirecek, diğeri üzecek bir tabloyu karşımıza koymaktadır. Bunlar zamanla öylesine alışkanlık haline gelir, kökleşirler ki âdeta insan hayırda da, şerde de otomatikleşir. Trenin rayda kolayca hareket etmesi gibi seçtiği yolda yürümeye başlar.

Yaptığımız her hareketi elimizden geldiğince düşünerek,
Allah Rızasını gözeterek yapmak zorundayız.
( Düşünmek üzerine bakınız: Bakara 164 – 219 – 221 – 266 – 269,

Ali İmran 7– 30 – 191,
Nisa 82,
Enam40 – 46 – 47 – 50 – 80 – 126 – 152,
Araf 26 – 130 – 171 – 176 – 184 – 201,
Tevbe 126,
Yunus 3 – 24 – 50,
Hud 24 – 30,
Rad 3 – 19,
İbrahim 25 – 52,
Nahl 11 – 13 – 17 – 44 – 69 – 90,
İsra 41,
Meryem 67,
Taha 44 – 113,
Saffat 102- 155,
Naziat 35,
Abese 12,
Mü’minun 68 – 85,
Nur 1 – 27,
Furkan 50 – 62,
Neml 62,
Kasas 43,
Rum 8 – 21,
Secde 4,
Sebe 46,
Sad 29 – 46,
Zumer 9 – 27,
Mü’min 13 – 58,
Duhan 13 – 58,
Casiye 13 – 23,
Muhammed 18 – 24,
Zariyat 49,
Kamer 15 - 17 – 22 – 32 – 40 – 51,
Vakıa 62,
Haşr 21,
Hakka 42,
Müdessir 55,
Ala 10,
Fecr 23 )

Sonuçta da her iki türlü insan da ( İslami çerçevede, ALLAH’ın sınırları dahilinde yaşayan ve düşünmeksizin, bilmeksizin beklide günah ve haramlar içinde yaşayan) yaşadığı hal üzere öleceklerdir. Resûlullah yukarda-ki hadisleriyle insanların yanlış zan ve kanaatlara sahip olmamalarını, iyi olan ve iyilik yapanın iyilik göreceğini, diken ekenin diken biçeceğini hatırlatmış, ona göre hareket etmemiz gerektiğine dikkat çekmişlerdir. İslama ters bir hayat yaşayan tövbe edip iyi yola girmediği sürece kabirde azaba hazırlanmalıdır. Allah yolunda zorlukları göğüsleyen farzları yapan da rahata erecektir.

Bir zaman dinden diyanetten uzak ömür süren bir müteahhid can çekiştiriyormuş. İmam gelmiş, kelime-i şehadeti tekrarlamasını istemiş, kendisi de önden tekrar! ediyormuş. İmam "Eşhedü enlâ ilahe illallah" dedikçe, müteahhit, 'Taş getir, tuğla getir" diye söylenmeye başlamış. "Ve eşhedü enne Muhammeden ab-dühû ve resûlüh" dediğinde de "Kireç getir, çimento getir" diyormuş. Hayatı öyle geçtiği için o anda din ve îman hatırına gelmemiş.

Bu menfî bir örnek. İmam-ı Muhammed ömrünü ilme vakfetmiş büyük bir insan. İmam-ı A'zâm'ın talebesi. Vefatından sonra rüyada görmüşler. "Nasıl vefat ettin?" diye sorduklarında, "ilimle uğraşıyordum. Nasıl can verdiğimin farkında bile olmadım. Bir de baktım ki kabirdeyim" diye cevap vermiş. Medresede ilim öğrenmekte olan bir talebe de vefat ettiğinde, Münker Nekir melekleri gelmiş, "Men Rabbüke?" diye sormuşlar. Öldüğünün farkında bile olmayan, kendisini medresede zanneden bu talebe, Arapça kurallara göre cevap vermiş: "'Men' mübtedâ.'Rabbüke' onun haberidir. Bu çok kolay bir soru. Daha zor olanı sorunuz." Melekleri güldürmüş ve rahmet-i İlâhiyeyi de tebessüm ettirmiş..

Demek ki insan sürdüğü İslâmî hayat ölçüsünde kabirde güzel muamele görecektir. Bir hadiste ihramlıyken ölen kimsenin mahşer yerine telbiye getirerek geleceği bildirilir ki, bu da aynı mânâyı teyid eder.

Bunlar gösteriyor ki, insan nasıl yaşarsa öyle ölecek, nasıl ölürse öyle dirilecektir. Mühim olan istikâmetten ayrılmamaktır. “..Emrolunduğun gibi dosdoğru ol” (Dosdoğru istikamet üzere ol)” ( Hud 112 – Şura 15 )

Peygamber Efendimiz (S.A.V) buyururlar ki :

“ Büyük günahların en büyüğü, dünya sevgisidir.”

Bizim gözümüzde günah ne demektir acaba. !!! bir hareket mi, bir hata mı sadece, günahların neler olduğunu ne kadar bilmekteyiz. ( …Biz onların içlerinide biliriz dışlarınıda. Yasin 76) Ya hiç dışa yansıtmadığımız içimizde olan, sadece düşüncemize yerleşen hatalar, yanlışlıklar. Günah değimlidir? Sorumluluğumuz yokmudur? !!!

Mevlana ne güzel der: ''Dünyaya gönül veren tıpkı gölge avlayan avcıya benzer. Gölge nasıl onların malı olabilir?''

Ömer b. Abdülaziz (R.a.) der ki: ''Dünya sonsuzluk yurdu değildir. Allah ona fânilik, ehline de yolculuk takdir etmiştir. Öyleyse Allah bize acısın. Dünyadan en güzel şekilde ayrılmaya bakalım. Gıdamız takva olsun. Çünkü Allah korkusu en iyi gıdadır. 'Dünya', bir gölge gibidir. Kısala kısala yok olup gidecektir. Dünya zarar verdiği oranda sevindirmez. Az sevindirir büyük acılar çektirir.?

''Siz sonsuzluk için yaratıldınız. Şu kadar ki, bir yurttan diğerine göç edeceksiniz. Yemeği boğazınızda kalan, suyu soluğunuzu kesen bir yurtta yaşıyorsunuz. Sevdiğiniz bir şeyi verince, karşılığında ayrılmak istemediğiniz bir sevgilinizi alan bir dünyada yaşıyorsunuz. Öyleyse gideceğiniz ve sonsuzluğu yaşayacağınız yurt için çalışınız.'' (Ömer b. Abdülaziz Dönemi ve İslâm İnkılabı, Sh: 62)

Allahû Teâla buyuruyor: ''Ey inananlar, Allah'tan korkun ve kişi, yarın için ne (yapıp) gönderdiğine baksın. Allah'tan korkun; çünkü Allah, yaptıklarınızdan haberdardır.'' (Haşr Suresi/18 ) 'Allah'ı unutup da Allah'ın da kendilerini unutturduğu kimseler gibi olmayın onlar, yoldan çıkan kimselerdir.' (Haşr Suresi/19) Ömür kısa, yapılacak işler çoktur. Kabir kapısı açık, ölüme çare yoktur. Ömrümüzü baki bir ömre çevirmeliyiz. Sayılı günlerimizi ibadet ederek geçirmeliyiz. “BEN, CİNLERİ VE İNSANLARI SADECE BANA İBADET ETSİNLER DİYE YARATTIM.” ZARİYAT 56.

Ölüm; sahih iman ve salih amel sahibine bayram sevinci. Ölenden razı olmuşsa Yaradan, ölüm yolda bulunmuş inci. Ölüm mecburi sondur.

Kısmetindir gezdiren yer yer seni

Arşa çıksan âkıbet yer, yer seni.

Her nefeste eyledik yüz bin günah

Bir günaha etmedik hiçbir gün âh!

Güvenme ömrüne. Ömür, kor üstünde kar.

Gaflette kalanı ölüm yakar.

İnan ki, ölümün bize geleceği yaştayız.

Bilmem ki hâlâ neden oynaştayız?